PREGOEIRO DAS INTERNACIONAIS FESTAS DO CORPUS CHRISTI DE PONTEAREAS 2017

Tamuxe deu lectura ao pregón do Corpus, tomando o relevo do xornalista da Televisión Española, Roi Groba, pregoeiro en 2016

TAMUXE FOI HOMENAXEADO POLO CONCELLO DO ROSAL NA XXVIII FESTA DO CABAQUEIRO

Condecorado publicamente coa insignia do Concello e cun "Castelao" en recoñecemento "pola súa labor história e de investigación da cultura rosaleira"

EXPOSICIÓN DO XACEMENTO ARQUEOLÓXICO DOS MEDOS (CURRÁS, CONCELLO DE TOMIÑO)

Na imaxe, Tamuxe e Juan Ramón M. Barbosa diante do panel que informa do descubrimento de 1972 realizado polo Equipo Arqueolóxico do Baixo Miño

PRESENTACIÓN DO TERCEIRO NÚMERO DE CASTELLUM TYDE NA ÁREA PANORÁMICA DE TUI

Na imaxe, Xoán M. Tamuxe na compaña do alcalde de Tui, Moisés Rodríguez e os historiadores, membros do Instituto, Xavier Añoveros e Marta Cendón

XOÁN MARTÍNEZ TAMUXE FOI O PREGOEIRO DA VI FESTA DO PERCEBE DE VILADESUSO (OIA)

O alcalde de Oia, Alejandro Rodríguez, -ex alumno de Tamuxe- foi o encargado de dar a benvida ao acto e presentar ao pregoeiro

PRESENTACIÓN DO PRIMEIRO NÚMERO DA REVISTA CASTELLUM TYDE

Na imaxe, Xosé Carlos Valle Pérez, Xoán Martínez Tamuxe e Rafael Sánchez Bargiela

PRESENTACIÓN DO SEGUNDO NÚMERO DA REVISTA CASTELLUM TYDE

Na imaxe, algúns dos membros do Instituto de Estudios Tudenses, asistentes ao acto que se celebrou na Área Panorámica de Tui

TAMUXE, NA REUNIÓN PREVIA DA XXIV FESTA DO CABAQUEIRO 2011

Na imaxe, con membros da Directiva da Asociación Os Cabaqueiros, a concelleira de Cutura e os mestres telleiros

XOÁN MARTÍNEZ TAMUXE, PREGOEIRO DA XVI FESTA LUSO-GALAICA DEDICADA A O ROSAL

Na imaxe, Tamuxe coa súa dona, nos exteriores da Casa da Anta (Lanhelas-Portugal)

ESPECIAL FESTIVIDADE DO SANTO CRISTO DE UMA, 2014


Esta nova entrada no meu blog vai dedicada, como recordo, para os finados colaboradores Manuel González "O Brasileiro" e a súa dona, Esther.

O vindeiro domingo 3 de agosto, celebrarase a festividade do Santo Cristo de Uma (Salvaterra de Miño), con programación especial. 



Tal e como xa temos referido noutras ocasións, tamén a propósito das festas e antigas e piadosas romarías da querida parroquia de San Andrés de Uma (Huma), esta freguesía historicamente remóntase ao século XIII.



Esta vez, ao contemplar o programa festeiro-cívico-relixioso na honra do Cristo da Saúde que damos a coñecer, atopámolo cheo de novidades. E isto proba o bo facer da Comisión organizadora, que nos moveu a ofrecer unha pequena colaboración histórica.



Sobre a primeira referencia á devoción e festividade do Santo Cristo da Saúde, xa temos indicado se menciona no século XVIII. Concretamente esta cita se atopa no ano 1756, no "Libro da Cofradía de Ánimas". Faise a propósito dunhas reformas e melloras levadas a cabo tanto no altar, como na artística e piadosa imaxe do Santo Cristo.



Pero nesta ocasión de grande solemnidade, queremos ademais de que o pobo exprese a súa fonda devoción ao Santo Cristo, a fin de merecer o precioso don da "saúde", que descanse e se divirta con sana alegría e tamén aproveite esta anual celebración, para ilustrarse.



A parroquia, os fieis, os fregueses, teñen dereito a coñecer a Historia do seu pobo: os seus monumentos, os persoeiros máis distinguidos da parroquia (mestres, cregos, benefactores, profesionais, emigrantes, etc).



Así mesmo, como parte da propia Historia, está o coñecer os feitos e aconteceres históricos fundamentais. E cun destes acontecementos, queremos hoxe lembrar aos "umeños". Garda relación e filial dependencia de Huma co Mosteiro cisterciense de Nosa Señora da Franqueira.



Así, o 26 de maio de 1407, os irmáns D. Juan e D. Esteban da Lama, piadosos cristiáns, persoas de grande influencia, entre os privilexios e propiedades con que se contaba, era o ser padroeiros (protectores, donos) da igrexa de San Andrés de Huma (quizais por habela fundado eles). Ambos irmáns, pois, ceden ao abade e convento de Santa María da Franqueira o seu dereito de padroado que tiñan sobre a igrexa de Huma. Proba desta dependencia filial é o escudo de armas, idéntico ao do mosteiro.



A piadosa finalidade era para que os monxes, máis cumpridamente, puidesen atender ás reparacións do mosteiro e ao seu propio sustento (dos frades da comunidade). 



Isto supuña que os monxes da Franqueira se farían cargo das propiedades e rendas que lle correspondían á igrexa de Huma, así como tamén se encargarían de atender das tarefas pastorais da freguesía, dispondo dun frade do propio mosteiro. 

(Documentación do traballo inédito Parroquia de San Andrés de Huma e a súa Historia. X.M.T.)