Segunda parte da biografía de Manuel Seijo
06:41
Xoán Martínez Tamuxe
Esta é a segunda parte da biografía de Manuel Seijo Rodríguez, que iniciamos na anterior entrada do blog.
Debido a unha grave enfermidade no 2012, Manuel Seijo foi relevado polo bispo de todos os seus cargos pastorais.
E na Guía Diocesana do 2015, o noso amigo Seijo, figura por suposto, xa como subilado, e por razón de gratitude da freguesía, tamén como Párroco Honorario.
O noso biografiado vivía ultimamente cun familiar ata o intre do seu pasamento.
Ao caro amigo Seijo fantoulle tempo e circunstancias que non foron propicias, para abordar, como el quería, algúns temas históricos da súa cidade, Vigo. Para elo, con todo interés foi enriquecendo a súa formidable biblioteca cunha notable bibliografía sobre Vigo.
Descoñecemos, dende hai varios anos, se el chegou a escribir, publicar algún traballo ou se deixou algo inédito.
Só temos noticia de dous traballos (colaboracións de prensa). O primeiro, foi a presentación do libro: Bayona La Real ya tiene su Guía Turística, da autoría de Domingo Cameselle Bastos e de Juan Martínez do Tamuxe. (El Pueblo Gallego, enero 1976). Foi asinado así: S.
O segundo artigo foi sobre outro libro: La Vía romana "per loca marítima" por el Bajo Miño y Costa Atlántica. (El Pueblo Gallego, 4 de enero de 1976), que el titulou: "J.M. Tamuje, para los amantes de la Arqueología", que asina: Lic. M. Seixo.
En canto ao xénero literario, periodístico ou poético, coñecemos pequenas mostras, pero que nos ilustran suficientemente para pensar na capacidade do caro amigo Seijo, neste caso para a poesía.
Deste xénero, como exemplo, damos a coñecer unha peza, que despois dunha visita ao monte de Santa Trega, entre o Oceáno e o Miño, que dende Comillas nos remitiu nunha carta.
Nesta foto que amosamos por detrás, o noso amigo, co seu puño e letra, con certa melancoía e fermosa caligrafía, baixo o título Evocación, escribiu:
O Rvdo. D. Manuel Seijo Rodríguez, segundo información da Diócese de Tui-Vigo, finou á idade de 82 anos, o 22 do pasado outubro do pasado ano 2016.
O bispo monseñor Luis Quinteiro Fiúza, cunha asistenza dunha trintena de cregos e varios centos de fieis, presidiu en Santiago de Vigo a solemne misa polo eterno descanso de D. Manuel Seijo R., Párroco Honorario, celebrada o 24 do citado mes de outubro.
Que o carísimo amigo ¡Vivat cum Christo in aeternum!
Rematamos esta amizosa crónica biográfica con frases de Alberto Cuevas, sacerdote e periodista (na súa mencionada reseña), que di: "Se nos fue así, qué pena, rotas las defensas del vivir y anémico de afectos y cariño, pero ahora el Señor es su Pastor, nada le falta".
Adeus a un condiscípulo e leal amigo: Manuel Seijo
14:45
Xoán Martínez Tamuxe
Manuel Seijo. (Foto: Faro de Vigo)
Intencionadamente deixamos transcorrer un tempo, para que, se cabe, con maior serenidade e documentación, abordar esta sinxela biografía do noso exemplar estudante, condiscípulo en boa parte dos estudos eclesiásticos e, sempre leal amigo.
O Rvdo. D. Manuel Seijo Rodríguez naceu na parroquia de San Esteban de Beade (municipio de Vigo) o 31 de outubro de 1933.
Estudou Latín e Humanidades no Seminario Conciliar de Tui. Despois pasou á Universidade Pontificia de Comillas (Santander) onde cursou Filosofía e Teoloxía, ordenándose de sacerdote o 17 de abril de 1960. Aquí licenciouse en Teoloxía.
Como condiscípulo e amigo nesa data foi convidado á miña primeira misa na parroquia de Santa Mariña, na vila do Rosal, tomando parte activa nesa, tan solemne como inesquecible cerimonia.
Queremos lembrar aquí que Manuel Seijo, en unión dos antigos condiscípulos e a propósito do final de estudos en 1960, formou parte da expedición organizada polo seu curso para visitar Roma e asistir á concertada audiencia co romano Pontífice S.S. Juan XXIII, hoxe Santo.
Rematado, pois, os estudos e á volta de Roma, Seijo foi nomeado coadxutor polo bispo Ilmo. Fr. D. José López Ortiz, pasando a colaborar, como tal, co recordado Monseñor Jesús Espinosa, naquel entón párroco de Santiago O Maior.
Foi, precisamente, nesta "céntrica e única parroquia", onde Seijo, o crego amigo, de excepcional capacidade de traballo, exerceu seu longo apostolado.
Acertadamente, da súa múltiple actividade pastoral, o Rvdo. Alberto Cuevas, no seu breve comentario biográfico, referente ao finado amigo e a súa intensa dedicación, escribe: "Desde allí (parroquia de Santiago de Vigo) fue capellán y consiliario de diversas instituciones viguesas: la Cruz Roja, la Adoración Nocturna, la Cofradía de Jesús del Silencio, las Comunidades neocatecumenales, la Hermandad de la Pasión, la Cofradía del Apóstol Santiago, los cursillos pre-matrimoniales...". (In memoriam. D. Manuel Seijo Rodríguez: "Artesano del culto sagrado". Faro de Vigo, 24-10-2016).
Á volta de Roma, como deixamos referido, e como primeiro cargo e destino, foi de coadxutor. Segundo o Nomenclator do bispado en 1972, anotamos os seguintes cargos: Rexente de Santiago O Maior de Vigo e o de Arcipreste de Vigo-Centro. (Nomenclator-Estadística. Diócesis de Tuy-Vigo, 1972).
No correspondente ao ano 1977, Manuel Seijo, aparece como Cura-Ecónomo da mesma parroquia. (Nomenclator-Estadística... 1977). Anos máis tarde, 1988, atopámolo como párroco. (Guía de la Iglesia Diocesana de Tui-Vigo).
No ano 2008, Seijo figura como co-párroco moderador (Guía Diocesana de Tui-Vigo, 2008 e na dita reseña, biografía de Alberto Cuevas).
Na Guía Diocesana de Tui-Vigo 2011, voltamos a atopar a Manuel Seijo como párroco de Santiago de Vigo.
Esta é a praca que se atopa na entrada da igrexa:
HOMENAJE AL RVDO.
MANUEL SEIJO RODRÍGUEZ
EN SU 50 ANIVERSARIO
SACERDOTAL. CON CARIÑO
Y GRATITUD DE SUS FELIGRESES.
AÑO DE 1960-2010.
Fin da primeira parte desta biografía. Continuará...