PREGOEIRO DAS INTERNACIONAIS FESTAS DO CORPUS CHRISTI DE PONTEAREAS 2017

Tamuxe deu lectura ao pregón do Corpus, tomando o relevo do xornalista da Televisión Española, Roi Groba, pregoeiro en 2016

TAMUXE FOI HOMENAXEADO POLO CONCELLO DO ROSAL NA XXVIII FESTA DO CABAQUEIRO

Condecorado publicamente coa insignia do Concello e cun "Castelao" en recoñecemento "pola súa labor história e de investigación da cultura rosaleira"

EXPOSICIÓN DO XACEMENTO ARQUEOLÓXICO DOS MEDOS (CURRÁS, CONCELLO DE TOMIÑO)

Na imaxe, Tamuxe e Juan Ramón M. Barbosa diante do panel que informa do descubrimento de 1972 realizado polo Equipo Arqueolóxico do Baixo Miño

PRESENTACIÓN DO TERCEIRO NÚMERO DE CASTELLUM TYDE NA ÁREA PANORÁMICA DE TUI

Na imaxe, Xoán M. Tamuxe na compaña do alcalde de Tui, Moisés Rodríguez e os historiadores, membros do Instituto, Xavier Añoveros e Marta Cendón

XOÁN MARTÍNEZ TAMUXE FOI O PREGOEIRO DA VI FESTA DO PERCEBE DE VILADESUSO (OIA)

O alcalde de Oia, Alejandro Rodríguez, -ex alumno de Tamuxe- foi o encargado de dar a benvida ao acto e presentar ao pregoeiro

PRESENTACIÓN DO PRIMEIRO NÚMERO DA REVISTA CASTELLUM TYDE

Na imaxe, Xosé Carlos Valle Pérez, Xoán Martínez Tamuxe e Rafael Sánchez Bargiela

PRESENTACIÓN DO SEGUNDO NÚMERO DA REVISTA CASTELLUM TYDE

Na imaxe, algúns dos membros do Instituto de Estudios Tudenses, asistentes ao acto que se celebrou na Área Panorámica de Tui

TAMUXE, NA REUNIÓN PREVIA DA XXIV FESTA DO CABAQUEIRO 2011

Na imaxe, con membros da Directiva da Asociación Os Cabaqueiros, a concelleira de Cutura e os mestres telleiros

XOÁN MARTÍNEZ TAMUXE, PREGOEIRO DA XVI FESTA LUSO-GALAICA DEDICADA A O ROSAL

Na imaxe, Tamuxe coa súa dona, nos exteriores da Casa da Anta (Lanhelas-Portugal)

LEMBRANDO AO AMIGO ALEJANDRO MÍGUEZ ÁLVAREZ



Hoxe, 23 de outubro, fai un mes do pasamento do carísimo amigo Alejandro Manuel Míguez Álvarez.

Home culto, noble, de singular capacidade de traballo, exemplar marido e pai de familia e amigo do amigo.


Naceu na parroquia de Santa María de Taboexa (As Neves) hai 79 anos.

Alejandro estudou a carreira eclesiástica no Seminario de Tui, onde logo foi profesor. Ordenouse crego en xuño de 1957. Rexentou, entre outras parroquias, a de Figueiró, Estás e Forcadela, en Tomiño. Por último, as de Barcela, Sela e Cabeiras (Arbo).

Secularizouse despois, traballando en diferentes empresas da cidade de Vigo, nalgunha das cales foi tamén profesor.



Contraeu matrimonio con Rosa González Rodríguez, de cuxo enlace tiveron tres fillos, un home e dúas mulleres, contando agora xa con catro netos.

Dende que determinou, coa xubilación, fixar a residencia na súa parroquia de Taboexa, unha confortable vivenda familiar, disfrutou da paz rural da zona.



O amigo Álex (Míguez), dende facía poucos anos tiña creado unha interesante, novidosa e ata sorprendente páxina de carácter histórico-etnográfico e cultural sobre Taboexa e os seus anexos noutros tempos: “As pedras de Taboexa falan”. En pouco tempo encheuna de estudos sobre investigación arqueolóxica (gravados rupestres), etnográfica (lendas de mouros/as), histórica (sobre fundacións, como a Escola Baldeira), sobre biografías (como José Gil e outros persoeiros da parroquia, como o Fortes, etc).



Ultimamente coa súa enfermidade, pola que estivo curtos períodos internado, levouno a vivir con cristiá resignación. Así mesmo, en todo momento consciente da súa gravidade e con certo humor, foi deixando todo indicado para despois da súa ida, á vida eterna.

Non se cansaba de animar a cantos lle rodeaban, convidando á esperanza, á paciencia, á alegría. Pois el repetía con certa frecuencia que se ía a “durmir”, a descansar na casa de Deus Pai.



Entre algunhas das cousas que quería para o seu enterro era que asistise a Banda de Música de Rubiós, como así foi. Outra, que se lese na Eucaristía do seu funeral un escrito que deixou nun sobre pechado. Que “in corpore insepulto”, na Igrexa, con enorme emoción, deu lectura unha filla.

¡O noso amigo, Requescat in Pace! ¡Os teus non te esquecen! ¡Estás presente nas nosas oracións de cada día!



Carta de despedida de Alejandro Míguez, lida no seu funeral:


"No tuve la oportunidad de despedirme de muchos de vosotros, pues también sois muchos a los que hace tiempo que no veía. Pero esa ausencia no borra el afecto vuestro que llevo conmigo.
Estas son las últimas palabras que os puedo dedicar, palabras de cariño, llenas de emoción y agradecimiento por teneros hoy aquí, en mi última despedida.
Sois muchos los que habéis compartido conmigo, momentos importantes en mi vida, sois muchos los que habéis estado a mi lado, apoyándome en los momentos difíciles y aportándome momentos buenos e inolvidables. Esta despedida es para vosotros, los que me recordáis, los que me añoraréis, los que me habéis querido y a los que tanto quiero, a todos los que venís hoy aquí con el sentimiento sincero de darme el último adiós.
Con todo el amor del mundo, quiero agradecerle de forma muy especial, a mi fiel amiga y gran esposa, cada uno de sus cuidados, ella es la responsable de algunos de los mejores momentos de mi vida, es una mujer fuerte de gran corazón, fue ella la que me bendijo con tres maravillosos hijos a los que tanto quise, quiero y querré allí donde quiera que vaya.
Gracias a todos, por hacer que no me sintiera solo estos últimos meses, por demostrarme vuestro cariño y vuestro aprecio que en igual medida os reservo en mi corazón.
Mi último adiós, tiene hoy voz de mi hija, pero mi recuerdo quiero que sea el más bonito y hermoso que guardéis de mí en vuestros corazones. Me despido con el sonido rítmico y acompasado de la Banda de Música de Rubiós y os deseo de todo corazón que seáis al menos todo lo feliz que yo he sido teniéndoos a mi lado.
Un gran abrazo para todos y cada uno de vosotros. Siempre, Alejandro."